ORHAN  VELİ' NİN PLATONİK  AŞKI:
BELLA ESKİNAZİ

İkinci dünya savaşının hemen sonrasında, Orhan Veli ile Bella Eskinazi tanışırlar. Bella, Orhan Veli' nin sıkı dostlarından Erol Güney' in baldızıdır. O yıllarda, şiirleri elden ele dolaşan, en sevilen, en aranan şairlerden biri olan Orhan Veli' ye hayrandır Bella.

Bir dost evinde arkadaşlarla buluşulan bir akşamda, en aldırmaz, en rahat bir tavırla kendini bırakıp kanepeye uzanır Bella. Ve Orhan Veli' nin bakışları da bu genç kadının üzerindedir.

Şair, elindeki kağıda şu dizeleri yazar ve genç kıza uzatır...

" Uzanıp yatıvermiş, sere serpe.

  Entarisi , sıyrılmış, hafiften;

  Kolunu kaldırmış, koltuğu görünüyor;

  Bir eliyle de göğsünü tutmuş.

  İçinde kötülüğü yok, biliyorum;

  Yok, benim de yok ama...

  Olmaz ki! Böyle de yatılmaz ki! "

Bella' yı her gördüğünde dizlerinin bağının çözüldüğü, hayalinde yaşattığı ve platonik aşkla tutulduğu belli olan Orhan Veli' yle şiirdeki kadın daha sonra sık sık karşılaşır ama olmaz olamaz, defterde vuslat yoktur. Bella' da bu durumdan hiçkimseye söz etmez.

Orhan Veli, 10 Kasım 1950 gününün gecesinde, Ankara' da belediyenin açtığı bir çukura düşer. Dört gün sonra da İstanbul' da beyin kanamasından hayata veda eder. Büyük şairin cansız bedeninin yanında yine Bella vardır, gözyaşları içinde. Daha 36' sında bu hayattan göçmüştür şair.

" Şairin, yıllar boyu Bella' nın da sık sık ziyaret edip gül bırakacağı Rumelihisarı' ndaki mezarının başında söylenecek çok şey vardır elbette... Ama, erken ölüm için söylenecek en güzel söz, yine onun dizeleri olacaktır: Olmaz ki! Böyle de yatılmaz ki! "

Platonik bir aşkın dışavurumu olan bu güzel dizelerin öyküsüdür. Bilmenizi istedim...

Kaynak: Nebil Özgentürk - Türkiye' nin Hatıra Defteri, 1923' ten Günümüze - Deniz Kültür Yayınları.

İlgilenenler için, aynı kaynakta Bella' nın elyazısıyla Orhan Veli ile yaşadıklarını  anlatan bir de mektup vardır. Mektup  kısaca şöyle: " ............Ben nereye gidersem Orhan da oradaydı muhakkak. Çok az konuşurduk, hep yazardı.Sonradan da aşk falan hakkında konuşmadık. Hep şiirde söyledi. Bana aşık olduğunu da pek anlayamadım. Karşı karşıya otururduk, o yazardı, ben çalışırdım. Saatlerce bazen böyle geçerdi. Tamamen platonikti. Ben severdim, çok severdim; çok sayardım. Hayrandım ona. Bella Eskinazi "