SİZİN  ÇOCUKLARINIZ

"Çocuklarınız sizin çocuklarınız değildir.Kendini özleyen Hayat'ın oğulları ve kızlarıdır.Size gelirler ama sizden gelmezler, sizinle birlikte olmalarına rağmen size ait olmazlar. Onlara sevginizi verebilirsiniz, ama düşüncelerinizi değil, çünkü onların kendi düşünceleri vardır. Vücutlarına bir yuva verebilirsiniz, ama ruhlarına değil, çünkü ruhları sizin rüyalarınızda bile ziyaret edemeyeceğiniz yarının yuvasında oturur. Onlar gibi olmaya çabalayabilirsiniz, ama onları kendinize benzetmeye uğraşmamalısınız."

Halil Cibran (Lübnanlı şair ve filozof )

Bebek dünyaya geldiği andan itibaren aile içinde kendi kimliğini oluşturmaya başlar.Çocukluğunda buna okul ve çevre de eklenir. Kimliğini oluştururken, yavaş yavaş olgunlaşır. Anne, babaların görevi; çocukların kimliklerini oluştururken onlara baskı yapmak değil, sorumluluk üstlenmelerini sağlamak olmalı. Sonra, ergenlik dönemi başlar; çocukluk ve yetişkinlik arasında bocalama dönemi,

Ergenlik döneminin sıkıntılarını yaşayan gençler, bir an önce reşit olmayı beklerler; kendilerini özgür hissedebilecekleri, kendi kendilerini yönetebilecekleri, kendi kararlarını tek başlarına verebilecekleri günleri. Deli dolu oldukları bu ergenlik döneminde, gençlere, ancak sevgiyle yaklaştığımızda yardımcı olabiliriz. Sevginin iyileştiremeyeceği, onaramayacağı hiçbir şey yok dünyada.

Çocuklarımıza olan sevgimizi hissettirelim, sevgiyi vermeyi öğretelim ve bırakalım yuvalarından, almış ve öğrenmiş oldukları sevgiyle uçsunlar: Uçtukları ve kondukları her yere sevgi tohumları saçsınlar ve sabırla bu tohumların fideye dönüşmesini beklesinler.