GÜN  EKSİLMESİN  PENCEREMDEN

Ne doğan güne hükmüm geçer,

Ne halden anlayan bulunur;

Ah aklımdan ölümüm geçer;

Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.

Ve gönül tanrısına der ki:

-Pervam yok verdiğin elemden;

Her mihnet kabulüm, yeter ki

Gün eksilmesin penceremden!

Cahit Sıtkı Tarancı

Bu kış günü; kapalı, gri bir gökyüzü insan ruhunu kendisine benzetse de, kimsenin bizi anlamadığını düşünüp kederlensek de umudun varlığını korumalı insan. Her kışın sonunun bahar olduğunu bilerek, sıkıntı ve üzüntülerin üstesinden gelebilmek için çabalamalı. Şair, şiire karamsar bir ruh haliyle başlayıp yaşamın kaynağı güneşe olan  ihtiyacıyla bitirmiştir.Hayatta kalma içgüdüsünün baskınlığını ve elemden korkmamayı bu kadar güzel başka hangi şiir anlatabilir ki?