ÖZÜR DİLEMEK ÇOK MU ZOR ?

Hoşgörüsüz bir toplum olduk, gittikçe kabalaşıyoruz, çevremizde olup bitene duyarsızlaşıyor, "bana ne"ci tavrımızı pekiştiriyoruz zihinlerimizde. Bu benim gözlemim, yanılıyor da olabilirim. Ama bir gerçek var ki yadsınamaz; birbirimize (evde, okulda, iş yerinde) tahammülsüz olduk. En ufak bir hatada şimşekler çakıyor, gök gürlüyor. Oysa ne kolaydır şimşek çakmasını engellemek! Hatayı yapan hata yaptığının farkında olsa ve karşısındakine "kusura bakma, bunu yapmak istemezdim ama oldu işte!" ya da kısaca "Hatalıyım, özür dilerim." diyebilse. Ama hayır, bunu söylemek zor geliyor insanlara. Neden? Çok mu zor özür dilemek birinden?

Özür dilersem, haksız olduğum  ya da zayıf bir kişiliğim olduğu düşünülür endişesi kişiyi özür dilemekten alıkoyabilir. Oysa özür dilemek, karşıdaki insandan; bir kusur varsa elde olmadan yapıldığını ve bu kusurun hoş görülmesi gerektiğini ve bağışlanmasını istemektir. Tabii bu özrün  samimi ve içten olduğunun hissettirilmesi çok önemli. Aksi halde özür dilemek özde değil sözde kalır ve  kabul edilmeyebilir. Çünkü, özür dilemek tek taraflı olsa da, özür dilenen kişinin kabulüyle özür yerini bulmuş olur.

Kültürümüzde kusur ve kabahatları görmemek, hatta üstünü örtmek bir erdem olarak görülür. Bunu Mevlana şöyle dile getirir: "Başkasının kusurlarını örtmede gece gibi ol." 
Hatta bazen "kişi hatasını kendi anlasın" anlayışı ile o kişiye karşı tavır alınır (küsülür, kırgınlık hissettirilir v.s.) Belki de kusurları görmezden gelmemiz öğretildiği için özür dilemeyi bir acizlik, bir geri adım atma, bir küçük düşme olarak algılıyor olabiliriz, farkında olmadan.

Güçlü bir iletişimin, huzurlu bir yaşamın vazgeçilmezi nezakettir. Diğer bir deyişle karşımızdakine saygılı davranmaktır. Saygı görmek isteyen bir insan, önce  saygı göstermelidir. Çünkü toplum içinde yaşıyoruz ve yaşarken her gün onlarca davranış sergiliyoruz. Davranış biçimlerimiz bize göre doğru olsa da bir başkasına ters düşüyor olabilir. Bazen büyük bir yanlış, rahatsız edici bir tutum içten gelen bir özür dilemeyle telafi edilebilir. Tabii ki özür dilemekle telafi edilemeyecek kabahat ve suçlar hariç.

Öyle insanlar tanıdım ki, onlar hep haklıydılar, mükemmeldiler ve hiç hata yapmazlardı. Bu nedenle de hiç özür dilemezlerdi. Sizce bu mümkün mü?  Egoları tavan yapmış, kibirli ve kendini beğenmiş insanlar için mümkün. Varsa çevrenizde böyle birileri hızla uzaklaştırın yanınızdan veya siz uzaklaşın! Böyleleri kendi mutsuzluklarını, güvensizliklerini çevrelerine bulaştırıp yayarlar çünkü. 

Özür dilemek zor bir şey değildir. Kendine güveni olan, kalbi sevgiyle dolu, nazik ve hata yaptığının farkında olanlar özür dilemekten korkmazlar. Çünkü özür dilemekle küçülmeyeceklerinin bilincindedirler. Sık sık hata yapıp "nasıl olsa özür dilerim olur biter " anlayışıyla yapılan özür dilemeler, samimi olmadığı gibi size "özrü, kabahatinden büyük." dedirtir. Benden söylemesi. Bana inanmıyorsanız S. Freud' e inanırsınız sanırım. :)

"Özür dilemek, sizin haksız olduğunuz manasına gelmez. Karşınızdaki insana verdiğiniz değerin egonuzdan yüksek olduğunu gösterir."