ERGUVAN  AĞACI
(JUDAS TREE)



 

İnsan bu ya; onursuz veya gülünç olacak bir duruma düştüğünde mahcup olur, utanır. Bazen de birilerinden çekindiğinde ya da sıkıldığında yüzü kızarır. İnsanı diğer canlılardan ayıran bir duygu olarak utanmak veya yaptığından utanç duymak insan olmanın gereğidir. İyi ki, utanma duygumuz var. Olmasaydı, dünya nasıl bir yer olurdu insanlar için, hiç düşündünüz mü? Ben düşündüm; utancından kızaran ağacın hikayesini okuduğumda.

Yıllar önce, A. J. Cronin' in "Erguvan Ağacı" romanını okurken öğrendim hikayeyi. Hikaye şöyle: İsa Peygamber' in Havarilerinden Yahuda, İsa' ya ihanet ederek, otuz gümüş sikke karşılığı Romalı askerlere ihbar eder.Sonra pişman olur. Bu pişmanlık onu intihara sürükler; kendini Erguvan Ağacı' na asar. Bu hainin alçaklığını sindiremeyen erguvan ağacının önceleri beyaz olan çiçekleri utancından kırmızı/pembeye dönüşür. Bundan dolayı, erguvan ağacına Hristiyanlar Yahuda (Judas) ağacı derler.

Roma' da erguvan rengi imparatorluk rengidir ve Romalı askerler Hz. İsa' nın göğsüne "Yahudilerin Kralı" yaftasını asmadan önce, onunla alay etmek için erguvan rengi elbise giydirmişlerdir.

Nisan ayındayız. Şimdi erguvan ağaçlarının çiçeklenme zamanı ve ben, her bir yanı erguvanlarla çevrili bir cennetteyim. Çiçekleri ayrı güzel, çiçeklerinin rengi ayrı...Hikayesini bildiğimden, ayrı bir gözle bakıyorum erguvan ağaçlarına. Erguvanlar arasında bulunmak, yaşadığım anı efsaneleştiriyor ve ben, düşlediğim bir masal içinde yaşıyorum sanki...

Görseller tarafımdan çekilmiştir. İzinsiz kullanılamaz.